GRAJKOWIE BOŻY

Gdzie tamci ludzie są, co po gościńcach szli
W sercach swych niosąc smutek wśród łez i krwi

Mali bracia w ostępach gdzie wilki i śnieg
Gdzie tamci ludzie którzy ku śmierci szli

A jeśli skargi to na strzały zamieć i mróz
Mali bracia w ostępach przed siebie wciąż

Z ludzkich domostw i zagród gdzie się kryje zło
Któż słyszy ich srebrne dzwonki w pochmurną noc

Ci grajkowie i bracia - któż wie gdzie dzisiaj są
Wciąż żyją w tej dolinie - tak rzekli mi