|
I.
Piosenka ta rośnie
gdy idę ulicą
słucham kroków
odbitych od latarń
uciekających czarnym kotem
który przebiega ulice na czerwonych światłach
Szukam tego człowieka
który się tylko uśmiecha
z pogardą - dla latarń i kota
Jeszcze nigdy nie widziałem jego śmiechu
nie słyszałem jego zmęczonych stóp
kiedy biegnie z psem na smyczy
rozgniatając krzewy na trawnikach
i tylko rośnie ta piosenka
wystukiwana podeszwami
szarymi jak chodnik
do którego przyrosły u podnóża latarń
III.
Wtedy też chciałem wrócić do ciebie
Dlaczego wciąż chowasz się
za małą wąską rzeczką
przez którą przechodzą trzy ulice
i jedna kładka z pokrzywami
VII.
Znowu w tramwaju pan i jego kot
jadą nie wiedząc
czy im się sen ziści
Wystukuję butami rytm
dawno zapomnianego bluesa
granego na koncercie dobroczynnym
przed dwunastu laty
siedzę na tej ławce
wyglądając okien
przez które patrzyłem na dąb i jezioro
Myślałem wtedy o tobie
kiedy poczułem jak jesteś daleka
zamknięta za oknem
w ogromnym domu
gdzie znikłaś w tamtych ludziach
myślałem też o kocie
który zasnął przed telewizorem
IX.
Zabrałem nawet piosenkę wyśpiewaną przez odblask latarń
tańczących na oknach uśpionych mieszkań
zabrałem wszystko z powrotem
Zabrałem twoje usta i oczy
aleje klonów rozrastających w setki
łuszczącą farbę z ławki na zakręcie
Zabrałem nawet twoje stopy
i puste szyny usiane błyskami
Zostawiłem tylko czarnego kota
za którym idę przez pustą wilgoć
wskazującego nieomylnie kierunek
wyprężonym ogonem
|
Comments powered by CComment