|
Ukryjemy się w krzewach, zapadniemy w ziemię
Twarze schowamy w trawach, pokrzywach i ostach
Rozpłyniemy się w zieleń, w tętno nerwów liści
Zamigoczemy w cieniach, znikniemy w porostach
I gdy zamkniemy oczy, na zawsze świat odejdzie
Nie będzie celów ani dróg
I gdy zamkniemy oczy, wtedy nas nie będzie
Zapomni o nas nawet Bóg
Dadzą nam dom przytulny zatęchłe mokradła
Sitowie nas obejmie miłosnym uściskiem
Otoczą lepkim zmrokiem sklepienia korzeni
Szczupak podpłynie cicho, trąci chłodnym pyskiem
I gdy zamkniemy oczy, na zawsze świat odejdzie
Nie będzie celów ani dróg
I gdy zamkniemy oczy, wtedy nas nie będzie
Zapomni o nas nawet Bóg
Zostaniemy tuż obok, w każdej kępie trawy
W każdym liściu pokrzywy, w łupinie buczyny
Spróbujemy przeczekać aż do końca czasu
W bezruchu cicho trwając w azylu rośliny
I gdy zamkniemy oczy, na zawsze świat odejdzie
Nie będzie celów ani dróg
I gdy zamkniemy oczy, wtedy nas nie będzie
Zapomni o nas nawet Bóg
|
 |
Comments powered by CComment